Na elke verkiezingsnederlaag gaan linkse partijen naarstig op zoek naar een ‘nieuw verhaal’, in de hoop dat ze daarmee wél een hele schare kiezers achter zich weten te krijgen. Maar ‘nieuwe verhalen’ zijn er al genoeg, constateert Billie Nuchelmans. Het probleem van links zit dieper.
De zorg voor trans mensen in Nederland schiet ernstig tekort, maar verkeerde aannames zitten een verbetering in de weg. Marktwerking en het systeem van poortwachters, die bepalen of mensen wel ‘echt’ trans zijn, vormen de ware belemmeringen voor een betere gezondheidszorg.
Jacobin bestaat dankzij betalende abonnees.
Sluit een abonnement af, en lees meteen deze en al onze andere bijdragen.
Met groet,
De redactie van Jacobin Nederland
PS: Al abonnee? Log dan in om verder te lezen.
Nu er bijna vijftig Tweede Kamerzetels naar extreemrechts zijn gegaan, moet links een harde waarheid onderkennen: de meerderheid van de bevolking steunt ons niet. Om dat om te draaien, is een structurele strategiewijziging nodig, betoogt campagnestrateeg Peter Kodde. Twaalf aanbevelingen om van links weer een machtsfactor van belang te maken.
Ja, de PVV is de grootste. Maar laten we de invloed van ons stemgedrag niet overdrijven, schrijven Hannah van Binsbergen en Enzo Rossi. Er zijn betere manieren om politiek te bedrijven.
De kans blijft bestaan dat GroenLinks-PvdA deze verkiezingen een van de grootste partijen wordt, maar zo’n winst blijft betekenisloos als links blijft meebuigen met rechts en niet zelf het discours bepaalt. Jouke Huijzer schreef voor Een wereld te winnen een column over wat we werkelijk moeten verlangen van linkse politiek.
In de jaren 60 en 70 was ‘bestaanszekerheid’ nog een typisch links thema. Maar in deze verkiezingen is het vooral Pieter Omtzigt met zijn Nieuw Sociaal Contract die met het onderwerp wegloopt. En dat is eeuwig zonde, want een linkse invulling van bestaanszekerheid is harder nodig dan ooit.
Volgens Thijs Kleinpaste hoef je niet altijd te stemmen op de partij waarmee je het meest eens bent. Socialistische politiek vindt voor een groot deel buiten het parlement plaats en juist voor vakbonden en actiegroepen kan het strategischer zijn om een grote centrumlinkse partij te beïnvloeden dan een verzameling kleine splinters.
We kennen het beeld van Pieter Omtzigt als de ‘dossiertijger’ die zich vastbeet in het toeslagenschandaal. Wie naar zijn geschiedenis als Kamerlid kijkt ziet ook een hele andere kant, die te vaak onderbelicht blijft.
Steeds minder partijen laten hun partijprogramma doorrekenen door het CPB. In verkiezingstijd klinkt steevast dezelfde kritiek dat hun modellen te beperkt zijn. Maar het belangrijkste punt buiten schot: de rol die het CPB speelt bij het voorbereiden en uitvoeren van overheidsbeleid en hun onmogelijke positie als zowel boekhouder als toekomstvoorspeller
Jacobin bestaat dankzij betalende abonnees.
Sluit een abonnement af, en lees meteen deze en al onze andere bijdragen.
Met groet,
De redactie van Jacobin Nederland
PS: Al abonnee? Log dan in om verder te lezen.
Esther Ouwehand, lijsttrekker van de Partij voor de Dieren, laat zich erop voorstaan geen populist te zijn – tenslotte durven zij en haar partij wél impopulaire boodschappen te verkondigen. Maar zou een beetje populisme de PvdD niet juist heel goed passen? Jouke Huijzer denkt van wel.
