Sint en Piet zijn terug naar Spanje, en KOZP heeft zichzelf opgeheven na jarenlange strijd om de afschaffing van blackface in de sinterklaasviering. Nu is het tijd voor een maatschappijbrede confrontatie met het koloniale verleden, schrijft filosoof Michael Onyebuchi Eze.
De grootste vakbondsactie sinds de Tweede Wereldoorlog leidde twintig jaar geleden tot een minimaal akkoord over pensioen en de WAO. Dat was deels te wijten aan ideologische ontwikkelingen binnen de vakbeweging. Maar verandering is op komst.
In De Politiek van de Vruchtbaarheid onderzoekt filosoof Suzanne Roes zowel de beladen geschiedenis als de radicale mogelijkheden van sterilisatie. ‘Ik zou niet willen stellen dat sterilisatie een feministische daad is. Maar het is soms wel een antipatriarchale daad, want het zorgt ervoor dat een bron van ongelijkheid verdwijnt uit een vrouwenleven.’
De Oegandese klimaatactivist Vanessa Nakate werd letterlijk uitgewist op een persfoto met andere activisten. Pijnlijk symbolisch voor haar strijd: Afrika staat als continent in de frontlinie van de klimaatverandering, maar niet op de voorpagina.
Vakbondsleider Shawn Fain boekte met United Auto Workers één van de grootste overwinningen uit de geschiedenis van de Amerikaanse autovakbond. Jacobin sprak hem over het geheim van de stakingsacties, die volgden op hervormingen binnen de UAW.
In de stad waar ‘de slachter van Banda’ vereerd wordt met een standbeeld, sprak schrijver Amitav Ghosh over onze omgang met ons koloniale verleden.
Sander Schimmelpenninck denkt de democratie en rechtstaat te redden door ‘domheid’ te bestrijden. Maar hij verzandt in een retorisch betoog waarin ‘experts’ en niet burgers de politiek bepalen.
Arbeidstijdverkorting is een politieke no-brainer. Het verbetert niet alleen de levenskwaliteit van mensen, maar beschermt ook de planeet en maakt ruimte voor een levendigere democratie.
De aangekondigde bezuinigingen in het hoger onderwijs beloven een culturele en intellectuele kaalslag. Zal Nederland zich hierin een gidsland betonen voor de rest van Europa? Arent van Nieukerken kan zich geen triestere dystopie voorstellen.
Twee weken geleden viel de Duitse regeringscoalitie. In plaats van eind september 2025 volgen er nu op 23 februari vervroegde verkiezingen. Hoe bereidt oppositiepartij Die Linke, zelf intern verdeeld, zich hierop voor?
