Een jaar na de start van de genocide tegen Gaza maakt Peter Mertens een balans op. Een jaar van Israëlische bombardementen en criminalisering van protest. Maar ook een jaar van watermeloenen, vakbondsacties, studentenbezettingen en hoop.
De afgelopen decennia hebben we vaak de woorden ‘dat nooit meer’ gehoord. Nooit meer Auschwitz. Nooit meer genocide. Het was de reden voor de totstandkoming van het genocideverdrag in 1948. Maar voor veel westerse politici en journalisten lijkt diezelfde frase niet op te gaan voor Palestijnen.
Honderden Amsterdamse studenten en medewerkers protesteerden maandag tegen de Israëlische oorlog tegen de Palestijnen. Zij eisen dat de universiteit de banden verbreekt met instellingen die betrokken zijn bij bezetting en apartheid. Rond 02:30 uur sloeg de politie de vreedzame demonstratie met geweld uiteen.
Vandaag wordt in Amsterdam het Nationaal Holocaustmuseum geopend. De Israëlische president Isaac Herzog is één van de genodigden. Tegen zijn komst wordt grootschalig protest verwacht. Joods politiek filosoof en ethicus Anya Topolski roept op de lessen van de Holocaust te universaliseren.
De gruwelijke dood van Aaron Bushnell door zelfverbranding was een verzetsdaad tegen de toenemende ellende in Gaza, die Israël veroorzaakt en Bushnells eigen regering steunt.
